Önceden oyun hamuru yoktu...
Çamur vardı.
Pastacıklar yapardık.
Tüm enerjimizi sokakta bırakır, akşam eve gidince mışıl mışıl uyurduk...
Geçen hafta köye gittik...
Eskiden benim yaptığım gibi, sokakta oynadı kızım...
Şimdi, ne büyük lüks! :(
Şimdi, ne büyük lüks! :(
Her tarafı çamur için de beni çağırdığında,
İşte bu çamur pastayı gösterdi...
Yüzümde kocaman bir gülümseme oldu :))
Akşam eve gelince de mışıl mışıl uyudu...
Oh ne güzel:) Bazen bende oğlumun pisliğin içinde nasıl keyiflendiğini izliyorum zevkle ve milletin uzaylı muamelesi bakışları altında:)
YanıtlaSilMaasallah cok guzel yapmıs en ıyısı zaten dogayla ıcıce olmak
YanıtlaSil