Ebeveyn Olmak Zor İş!

 
Ön teker nereye giderse arka teker oraya gidiyor...
 
Kızlarımızın ilk adımları 9. ayda, yürümeleri ise 10. ayda gerçekleşti. İlk günleri hatırlıyorum da o minik tombul ayaklar ve bezelye taneli parmaklar... ne de sevimliydi. :) Hemen özenle ayakkabı bile alınmıştı... çünkü ilk adımlar çok önemliydi.
 
Sanki üzerimizden koca bir yük kalkmış, rahata ermiştik. Aile olarak çocuklarımızın erken yürümüş olmalarının heyecanı da eklenince, ''değmeyin keyfimize'' durumu söz konusuydu.
 
Ama işin bir de kötü  tarafı vardı.
 
Yürümeye başladıkları andan itibaren bebek arabası kullanamaz olduk, ilk adım atan çocukları izlediyseniz, kendilerine göre oldukça hızlı ve heyecanlı olurlar. Aileler için ise, çocuklarının arabada olması çok daha iyidir çünkü daha rahat kontrol edebilir, yorulmazlar.
 
Ve biz aynı şeyi iki kez yaşadık...
 
İlk günler bebek arabasının önüne oyuncak, kraker vb. şeyler koyuyor biraz oyalıyorduk ama ne mümkün hemen ayağa kalkıyor ya da inmek için kendini attırıyor, arabayı boş bir şekilde kendi ittirmek istiyordu. Daha sonra ise; eşimin ya da benim kolumuzda bir çocuk, önde bebek arabası boş bir şekilde geziyorduk.
 
Bu böyle olmazdı. Peki ne mi yaptık?
 
Toplamda bir yıl bile kullanmadan bizim bebek arabası katlandı kaldırıldı. Ki araştırarak, en iyi markalardan birini almıştık.
 
Şimdi küçük kızım tam 24 aylık ve dışarı çıktığımız zaman (park, avm, pazar) yürümek istemiyor.  Hemen yoruldum diye duruyor ve hooop kucak! Kendisine anlatmaya çalışsak da inatlaşıyor. Biraz kucak, biraz yürüme derken gideceğimiz yere ulaşıyoruz. Biliyorum ki bu durum geçici... yoksa... ne yapardık!
 
Çocuklarını sımsıkı pusetlere, bebek arabalarına bağlayıp gezen aileleri merakla izliyor, ama orada da bazı çocukları çok mutsuz görüyorum....
 
Hangisi daha zor?
 
Mutsuz bir şekilde arabada gezen çocuklar mı?
 
Biraz yürüyüş, biraz kucak isteyen çocuklar mı?
 
Ebeveyn olmak zor iş! Yaşayınca anlıyor insan...

Yorumlar

  1. Her çocuğun kişiliği yapısı gfarklı olduğu gibi , hareketli ve durgun çocuklarda ikiye hatta üçe ayrılıyor. Bazı çocuklar için yazdıkların çok doğru. Fakat bir oğlan ve bir yeğen büyüttüğümü söyleyebilirim. İkiside çok farklıydı. Kız korkan bir yapıya sahip kendisine bi,rşey olacak diye ödü kopar ve hiç elimi bırakmaz. Arabada gezmeyide çok sever. Oğlumda alışveriş merkezlerinde bebek arabasıyla rahat gezerdi. Hatta bazen uyurdu dahi. :) Marketlerdeki arabalarıda çok severdi. Anne baba olmayı rabbim herkese nasişp etsin. Sağlıklı çocuklarımız olsun. AMİN. gÜZEL BİR YAZI TEŞEKKÜRLER.

    YanıtlaSil
  2. kesinlikle canım :) benim kızımda öyleydi apalamadan yurudu ve belim kopardı onu yurutucem diye:) Şimdi ikinci bebeğimizi bekliyoz nasip olursa inşallah ama bakalım piyangodan o nasıl çıkacak:)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder